Początki turystyki mają ścisły związek z budową kaplicy na Śnieżce. Początkowo przybywali do niej głównie pielgrzymi, ale szybko pojawili się pierwsi turyści, ciekawi świata. Jednak celem wędrówek była prawie wyłącznie Śnieżka. Nie było tylu szlaków turystycznych co dziś, ani schronisk, gdzie można było spędzić noc i napić się rozgrzewającej herbaty. Dopiero w XIX wieku dostrzeżono piękno przyrody w innych rejonach Karkonoszy. Istniejące na szlakach budy pasterskie pełniły rolę miejsc na odpoczynek, a z czasem przekształcały się w górskie schroniska.
W momencie rozwoju kolejnictwa turystyka rozkwitła na dobre. Pod koniec XIX wieku kolej dojeżdżała już do miast po polskiej i czeskiej stronie Karkonoszy. Jednocześnie powstawały schroniska, hotele i rozwinęła się sieć górskich szlaków. Większa ich część została zbudowała przez niemieckie towarzystwa turystyczne.
W Polsce pierwszą taką organizacją było Dolnośląskie Towarzystwo Turystyczno – Krajoznawcze, założone w 1945 roku w Jeleniej Górze.

W momencie rozwoju kolejnictwa turystyka rozkwitła na dobre. Pod koniec XIX wieku kolej dojeżdżała już do miast po polskiej i czeskiej stronie Karkonoszy. Jednocześnie powstawały schroniska, hotele i rozwinęła się sieć górskich szlaków. Większa ich część została zbudowała przez niemieckie towarzystwa turystyczne.
W Polsce pierwszą taką organizacją było Dolnośląskie Towarzystwo Turystyczno – Krajoznawcze, założone w 1945 roku w Jeleniej Górze.
